دوستی من با او..

وقتی که غصه دار میشوم

وقتی که فقط یک پرده مانده تا بی قراری ام را

به همه اعلام کنم!

وقتی که دلم میخواهد همه ی افراد را متهم کنم

تا خودم تبرئه شوم

وقتی که تنها میشوم..

وقتی که همه چیز آماده میشود تا

با خدا هم قهر کنم..!

این حکمت از امام صادق علیه السلام

از گوشه ی ذهنم عبور میکند که

مصیبت واقعى، آن است که انسان

در هنگام بروز حوادث ناگوار و سخت،

تاب و تحمل خود را از دست داده

 و ناشکرى از خود نشان دهد،

که در نتیجه از اجر و ثواب آن مصیبت،

محروم میشود..

من و این حکمت

با هم مدتها کلنجار میرویم

تا اینکه

مغلوب میشوم و

از تمام افکارم خجالت میکشم..

 بغضم را فرو میدهم..

و آرام زیر لب میگویم 

یا الرحم الراحمین..

.

.

اینها را یکی از مشتری های خدا میگفت..

وقتی که از هم جدا شدیم

از تمام افکارم خجالت کشیدم..

.

.

یا الرحم الراحمین..