آرزوهای نزدیک..

۱ مطلب با موضوع «عین صاد» ثبت شده است


دخترم !

بعدها که تجربه های گسترده تر و برخوردهای بیشتر پیدا کردی، میبینی که تمام زندگی ها

و تمام آدمها از زن و مرد و محروم و بهره مند! با رنجهایی همراه هستند..

داشتن و نداشتن هردو رنج است..

داشتن ، غصه ی جدایی دارد

و نداشتن ،  تلخی محرومیت و زخم تحقیر 

و سرشاری و کامروایی هم رنج پوچی را دارد و درد بی دردی که دل ادم از دنیا بزرگ تر است...

دل ما از تمامی هستی بزرگتر است...

همه ی زندگی ها، با درد پیچیده و با رنج آمیخته..

هرکس که به آگاهی و خود آگاهی و شعوری میرسد آرزوها و رویاهایی پیدا میکند

و هدف ها و مقصد هایی را درنظر میگیرد

به راه می افتند

و سالک میشود..

همه ی سالک ها و راه رو ها گرفتار هستند و در تمامی سلوک ها و رفتارها رنج و درد پوچی و بن بست هست..

میبینی که ناچاری با آن نگاه و نور و سرور پیوند بخوری تا با رنج ، راحت باشی..

و در بهار و پاییز بهره بردار..

چون تلاش و استقامت جوابگوی این درد های فراگیر و رنج های رفاه و پوچی برخورداری و پوچی شکوفایی نیست..!

همان طور که عصیان و سرکشی و یا بی خیالی و عیاشی مرهم این زخم های سنگین نیست.....

.

.

.

.

دل آدمی بزرگ تر از این زندگی است..

و این راز تنهایی اوست..

او چیزی بیشتر از تنوع  و عصیان را میخواهد

او محتاج تحرک است و حرکت با محدودیت سازگار نیست..

که محدودیت ها عامل محرومیت و تنهایی ماست..

آخر چگونه میتوان هم زبان با شیطان، عصیان را راه چاره شناخت..؟

در جهان قانونمند، عصیان و درگیری، جز عذاب و رنج چه خواهد داشت..؟

برفرض عصیان کنم و اسید را لاجرعه سرکشم

آیا دستگاه گوارش من تحمل دارد و آیا وجود قانونمند من در رنج و عذاب نمینشیند..؟

دنیا قانونمند است

و نمیتوان بی گدار به آب زد..

دنیا همه جایش راه نیست..

یک راه مشخص و یک نظام حاکم دارد....

.

.

.


ما همگی در راه طلب و در تمامی سلوک ها ، در تمامی راه هایی که درپیش داریم پرشور و سرشاریم

اما همین که به بن بست و پوچی و یا شکست و محرومیت میرسیم***در عذاب مینشینیم و از از سخط و نفرت و غضب سر شار میشویم!

و به جای آنکه ضعف ها و کسری های خود را تحلیل کنیم،

 به درگیری با خدایی که قبولش هم نداریم و وجودش را منکریم میپردازیم!

به جای آنکه در مقصد و در هدف و در را ه و رفتار و سلوک مان تغییری بدهیم،

از خدای هستی ، که موهومش هم میشناسیم، میخواهیم که جهان را تغییر بدهد!

و جای هوس های ما را در این نظام بگشاید

 و حرف دل ما را بر تمام قانون مندی های ما ترجیح بدهد..

( و اگر حق از هوا و هوس شما تبعیت کند آسمان و زمین به فساد کشیده میشود... سوره مبارکه مومنون آیه 76)

و این هم حکایت قرآن از این هاست:

" بعضی از مردم خدا را یک طرفه میپرستند! همین که خوبی ها به آنها برسد

با اطمینان به خدا روی می آورند

و همین که گرفتاری ها و فتنه ها دامن گیرشان شود، روی بر میگردانند..

و دنیا و آخرت را از دست میدهند..

دنیا را با رنجی که می برند

و آخرت را با چشم پوشی و کفرانی که می آورند

و این خسارت آن خسارت آشکار است..." ( سوره مبارکه حج آیه 11)

 

اگر بخواهی به جای این برگشت زیان بار و به جای سخط و نفرت و غضب ،

انس و سرور و ابتهاجی تمامی قلبت را سرشار کند

میتوانی..

و این کاری بنیادی و اساسی است

که در میان این دردها و رنج ها و بحران های فردی و اجتماعی میتواند امید و هدف را برای تو نگاه دارد

تا بتوانی از استعدادهای خودت و امکانات بیرون استفاده کنی

و حتی از مانع ها مرکب بسازی...

 

*** محدودیت های ما در هدف و در عمل و در وجود ما و در محیط و قلمرو ،

باعث محرومیت و عذاب خواهد بود و این محدودیت ها با خلوت و عبادت ( صلاة) و با برخورد و احسان و بلاء، میتواند شکسته شود.

خلوت عبد با خودش فشار کمتری دارد تا برخورد خلق با او و برخورد بلاء و ابتلاء حق با او.

و این است که بلاء دیوارهای وجود و حصارهای تو را میشکند

و همت تو را از  دنیا به روز دیگر و از شهودبه غیب میکشاند

و دو محدودیت وجود و محیط را بر میدارد.

.

.

.


 

--- قسمت هایی از نامه ی سوم

کتاب "نامه های بلوغ " استاد علی صفایی حائری

 

کتابی که این روزها همدم خلوت هایم شده..

۱۶ نظر موافقین ۵ مخالفین ۰ ۱۳ مهر ۹۲ ، ۱۰:۵۶
رها آرزوهای نزدیک