خسران :: آرزوهای نزدیک..

خسران

سه شنبه, ۳۰ آبان ۱۳۹۱، ۰۷:۰۳ ب.ظ

از دست دادن روضه ی ارباب

یعنی خسران محض.

ضرر نه ها!

خسران!

تو ضرر اصل مالت میمونه

فقط سود نمیکنی

اما تو خسران

اصل مال هم از بین میره...

مثل اون یخ فروشی که یخاش آب میشه

ولی کسی ازش نمیخره...

................

*به حبیب ابن مظاهر (که درود خدا بر او باد)

گفتن

دوس داری دوباره برگردی به این دنیا؟

گفت نه

مگر به خاطر یک چیز دوس دارم برگردم

پرسیدن چی؟

گفت برگردم و برم روضه ی ارباب شرکت کنم و گریه کنم..

ما که اینجاییم وقتی میبینیم

خدا چجوری برای گریه کننده های ارباب

بریز و به پاش میکنه

منه حبیب (که تو راه امامش ۲ بار جون داد)به مجلس

روضه ی ارباب طمع میکنم..

۰ ۹۱/۰۸/۳۰

رها آرزوهای نزدیک

۰۴ آذر ۹۱ ، ۱۱:۴۶

سرخوش

سلام.
دیروز حرم بودم، با دوستی نازنین رار داشتیم بحث عاشورایی داشته باشیم. کلی چیز یاد گرفتم الحمدالله.
آخرش کشید به بحث ر وضه و من مطالب دئوستان دیندار (!) را عرض کردم.
دوستم هم عقیده ی من بود اما میگ
فت از وقتی یه روایت و شنیدم میرم ر وضه9.
گفت "شور" داریم و "
شعور "
شعور و خودت از کتاب و سخنرانی کمسب کن ، شور و برو از ر وضه... حرصم نخور چرا تحر یف می کنن تو فقط شور و بگیر مطالب و از ذهن خودت بیار.
وبعد از امام صادق( ع9 روایت آورد که روضه رفتن تسلای دادن به حضرت زهراست(س)
و اینکه بانو عاشق صدای جمعیه که با هم بگن: حسین (ع)
این نکته ی آخهر برام خیلی با ار زش بود.......
در جا ر فتم گوهرشاد که روضه ی علای اصغر داشت...
گوش ندادم که حرص بخورم...
فقط شور و ازونجا گر فتم....
الحمدلله...

۰۲ آذر ۹۱ ، ۱۱:۵۹

رها

من نگفتم تا محبت نباشه معرفت نیست
گفتم این دوتا باید با هم باشه ، ولی ما اکثرا اول محبت داریم چون به فضل خدا پدر و مادرمون شیعه بودن و محبتشونو به ما انتقال دادن.
من درباره ی اون جمله ی خاص آقای شریعتی اون حرفو زدم چون اکثرا همون یه جمله از حرف ایشون رو میگیرن و تا نا کجا آباد میرن..!
خیلی وقتا همین اشک های جو گیرانه دست آدمو میگیره..و راه به آدم نشون میده.
قطعا این حرفت درسته که فرقه بین اشک جوگیرانه و اشک دردمند و آگاهانه.
اینکه چرا وقایع عاشورا رو کمی با تحریف بیان میکنن درد همه ی ماست......

هرجا اشتباه گفتن تو درستشو به اطرافیانت بگو و وظیفه ی خودتو انجام بده.
از اینکه هم دنبال معرفتی و هم محبت خوشحالم.
کسایی که حضرت مسلم رو تنها گذاشتن رفته بودن تو خونه گریه میکردن!چون دلشون برای حضرت مسلم میسوخت!!
محبت داشتن اما معرفت و شجاعت نه...
وهمین باعث بدبختیشون شد
یا علی(علیه السلام)

۰۲ آذر ۹۱ ، ۱۱:۴۹

جمله ی اولت بنظرم صحیح نیست! چون تا محبتی نباشه معر فتی نیس، درواقع انگیزه ای برای یافتن معر فت نیست!
استاد شریعتی از نظر من در شیعه شناسی بزرگ مرد کم نظیریه،مصداق حرفم کتبشون که خیلی هم مشهوره،پس قطعا دو بال رو در نظر دارن.
اونایی که بعد روضه میرن دنبال گناه و پر شون ناقصه: قبول کن یعنی از روی جوگیری اشک میریختن و ناله میزدن!( و البته می دونم همونم ثواب داره اما از چیزی که جوگیرانه باشه به هیچ وجه خوشم نمیاد!)
قاطعانه میگم که قبول دارم روضه منبع آرامشه و روایات و قصص مختلفش و هم خوندم اما ائمه روضه ی آگاهانه و موثق میخوندن، نه تحریف داشته نه تهییج !
من گفتم که منظورم همه ی روضه ها نیست!...اکثریت...
من از روضه های تلویزیون استفاده می کنم که متاسفانه تحریف داره به اون ها هم که رسانه ی ملیه سرایت میکنه !( تو رو خدا وقتی گوش میدی دقت کن و بعد با تاریخ مقایسه، اون وقت تو هم به نتیجه ی من میرسی،من به دوستانم که گفتم و دقت کردن دقیقا به حرف من رسیدن!)اما خب هستند امثال آقای رفیعی و قر ائتی و میر داماد و کر یمی...که توفیق دو قطره اشک و به ما میدن اونم موثق!
باور کن ر ها اشکهایی که پای آفتاب در حجاب شجاعی ریختم چنان لذتی داشت و داره که تا به حال پای هیچ روضه ای نداشتم!امتحانش ضرر نداره!
صد در صد اشک برای ارباب نشاط و آرامش داره...آخرت داره...اصلا از نظر من اشک برا ارباب داروی بیماری های نفس و روحه...
اما فرقه بین اشک جوگیرانه و اشک دردمند و آگاهانه!
ناگفته نمونه من حقیر به هیچ توفیق اصیلی در عشق و اشک خالصانه به ارباب نرسیدم و چه بسیار انسان هایی که با اشک های جوگیرانه قربشان بیش از من است اما از آن جایی که با هرگونه جوگیری و بدعت و تهیج حواس در مسائل دینی - اعتقادی کنار نمیام در این مورد نظر دادم.
باز هم تکرار میکنم که مشتبه نشه:
من نفی روضه و اشک نمی کنم که خودم دیوونه ی آقام، من میگم چرا برخی روضه خوان ها اجازه میدن با احساسات پاک دینی مردم به قیمت گرم شدن مجلس خودشون بازی کنن!همین.
التماس دعای ویژه.

۰۲ آذر ۹۱ ، ۱۰:۵۲

رها(درجواب سرخوش عزیز)

معرفت یه باله پروازه اما بدون محبت که اون بال دیگه س هدف حاصل نمیشه
ینی اینکه میشینی کتاب میخونی و تحلیل های عاشورا رو گوش میدی داری یه بالتو تقویت میکنی، که البته نوعی محبت هم میاره اما نه کامل
آقای شریعتی درست گفتن اما باز یه بالشو در نظر گرفتن.
اونایی هم که بعد روضه میرن سراغ گناه بال پروازشون ناقصه،معرفت ندارن.

مجلس روضه ی ارباب منبع انرژی های مثبته،چون محل فرود فرشته هاس
چون محل ورود ائمه ست.
اگه خواستی برات روایت و داستان موثقشو میگم.
ائمه ی ما امر میکردن به روضه خوندن بعد خودشون هم گریه میکردن..
مجلس روضه میگرفتن حتی بین اتاق پرده میزدن تا خانوما پشت پرده عزاداری کنن.
پس حتما خیر و برکات زیادی تو عزاداری دسته جمعی وجود داره.
وگرنه میفرمودن همیشه تنهایی عزاداری کنید!
یادت نره دشمن از مجلس های عزاداری چقد ترس داره چون باعث میشه مبانی اعتقادی روح تازه ای به خودشون بگیرن(این فقط یه دونه از برکاتشه)
حالا اینکه بعضی ها درست روضه خونی نمیکنن دلیل نمیشه که همه ی مجالس رو رها کرد،هرچند که اونجاها هم نظر رحمت خدا بهش میشه اما ..
شما برو اونجایی که خوب میخونن.
اون اشکی که تو روضه ریخته میشه ، پای کتاب ریخته نمیشه.
اشک برای ارباب نشاط و آرامش میاره.

۰۲ آذر ۹۱ ، ۰۰:۴۹

پروانه

با سلام
دعوت به یک روضه در خانه ای مجازی:
ایام سوگواری اباعبدالله الحسین تسلیت باد
تشریف بیاورید
التماس دعا

۰۱ آذر ۹۱ ، ۱۵:۲۰

کمی مخالفم!!!
اثرات اشک ریختن بر مصیبت حسین (ع) و می دونم و می دونم خدا چه ریخت و پاشی می کنه واسه گریه کن حسین(البته در حد فهم کوچیک خودم، وگرنه الطاف واقعی خدا رو نمیشه فهمید)
اما از روضه خوشم نمیاد به این دلایل:
1.اغلب روضه خوان ها قبل از گفتن کلامی پقی می زنن زیر گریه و جو را تحت تاثیر قرار می دهند و اصل مطلب را که بیان هدف و آموزه های عاشوراست تحت الشعاع میکنن.
2.اغلب روضه خوان ها به بازآفرینی واقعه ی عاشورا می پردازند فقط برای تهییج فضای مجلس که به نظر من ضربه ی بزرگی به اسلام وارد می کنن.مثلا یک سال می گویند امام از شدت تشنگی زبانشان خشک شده بود،سال دیگر افزون می کنند که امام از ضعف روی پا بند نبود، سال بعد غش و ضعف،و ...
واقعه ی عاشورا که داستان رستم و سهراب نیست که چون داستان شفاهی بوده و سینه به سینه نقل شده بشود به آن متناسب با زمانه چیزی افزود!
3.اغلب در روضه به جای "چرایی" کشته شدن امام با آب و تاب به " چگونگی" کشته شدن ایشان می پردازند.
به قول مرحوم استاد شریعتی به جای نشان دادن افکار حسین زخمهای بدنش را نشانمان می دهند و بزرگ ترین درد او را تشنگی بیان می کنند، و حال آنکه امام تشنه ی لبیک بود نه آب!
4.اغلب روضه ها فقط لختی تحت تاثیر قرار گرفتنه ، درد دین به آدم نمی دهد.لذا تا در روضه هستند خون می گریند و حسین حسین سر می دهند اما به محض بیرون رفتن از روضه بی خیال کل یوم عاشورا به زندگی قبلشان ادامه می دهند!
...
ناگفته نماند که من دید اکثریتی را گفتم و نه تمام روضه ها!
به نظر من به جای روضه رفتن کتابی درباره ی واقعه ی عاشورا بخوانند و پای مباحث عالی تلویزیون بنشینند ثواب بیشتری می کنند.
برای معرفی هم کتب سید مهدی شجاعی و از برنامه های تلویزیون مصباح و صحبت های دکتر رجبی دوانی را پیشنهاد می کنم یک بار امتحان کنند.
من که تا به حال یک بار هم به روضه نرفتم و اصلا هم احساس خسران نمی کنم،
بجای اشکهای تحت تاثیری روضه پای کتابها و تحلیل های عاشورا اشک ریختم که حس و حالی وصف ناشدنی ایجاد می کنند.
یا حق

۳۰ آبان ۹۱ ، ۲۰:۴۵

ریحانه

خداوند توبه کنندگان را دوست دارد...
اما یادمان باشد به بهانه حر شدن حبیب شدن را از دست ندهیم...

آرزوهای نزدیک..

آرزوهای نزدیک..

عبدالله

کمی حرف دل..

عین صاد

کلام نور

حضرت علی علیه السلام

سیاسی!!

کربلا..

زندگی زیباست اما شهادت از آن زیباتر..

خسران

نظرات (۱۰)

ارسال نظر

آرزوهای نزدیک..

آرزوهای نزدیک..

عبدالله

کمی حرف دل..

عین صاد

کلام نور

حضرت علی علیه السلام

سیاسی!!

کربلا..

زندگی زیباست اما شهادت از آن زیباتر..

عبودیت

نقش اصلی ما در زندگی

هدف آفرینش؟

عبد

هویت اصلی ما

خسران

نظرات (۱۰)

ارسال نظر