باران تو ببار..

 

صدای رعد و برق آسمان

قطره های باران که باعجله خودشان را به زمین میرسانند

 گویی آنها هم دلشان برای هوای آلوده زمین سوخته

شبانه می آیند تا تمیزش کنن

بوی نم خاک..

شب..

سکوت..

تنهایی..

یک بغض قدیمی..

و صدای امن یجیب المضطر..

آقای من حالا که شب است و همه خوابند..

خودمانیم..

کی میایی؟...

نه ! فکر کنم اشتباه گفتم!

تو هستی

من غائبم!

آری..

من غائبم..

من کی حاضر میشوم؟

آقا جان!

ما را ببخش کاری نکردیم

ما را ببخش یادمان رفت دعایت کنیم

ما را ببخش گناه کردیم

مولای من تو را به جان مادرتان برای ما گریه نکنید

قول میدهم!

قول میدهم دیگر بنده باشم

اصلا غلط کردم..

غلط کردم..!

باران تو ببار!

هوا خیلی بیشتر از اینها کثیف است

تازه فردا شب هم باید بیایی

صبح دوباره هوا کثیف میشود..

اشک های آقایمان هم مثل تو میبارد

شبانه..

تو هوای بیرون را پاک میکنی

و اشک های آقایم هوای درونم را

و من قدر نشناس دوباره همه را آلوده میکنم..

آقای من..

ببخشید که من صبح ها گناه میکنم

و تو شبها وقتی که من خوابم برایم طلب امرزش میکنی..

ببخش..

ببخش که حواسم به هیچ چیز نیست..