بسم الله الرحمن الرحیم
اینکه همش میگن آدم باید تو زندگی به آرامش برسه یعنی چی؟
اینکه میگن گمشده ی آدما آرامشه
یعنی چی؟
آرامش یعنی اینکه
هیچ دغدغه و غصه ای نباشه؟
مثلا اگه یه روز صبح تا شب
همه چیز مطابق میل باشه
اون روز ما آرامش داریم؟
بعد اگه فردا یه موضوعی خاطر مبارکون رو مکدر بکنه
دوباره آرامشون بهم میریزه؟
شما کسی رو میشناسید که هیچ گونه مشکلی نداشته باشه؟
میشناسید..؟!
خوب با این حساب که آرامش دست نیافتنیه!
اگه آرامش رو اینجوری معنا کنیم
خیالتون رو راحت کنم
که این دنیا
دنبال این مدل آرامش نباشید که عمرا گیر نمیاد!
آرامش به این معنا فقط واسه بهشته
این دنیا قرار نیست کسی آرامش مطلق داشته باشه!
اگه همه چی آروم بود که دیگه دنیا معنی پیدا نمیکرد!
مثل اینکه شما برید سرجلسه ی امتحان
اونجا رو تخت گرم و نرم دراز بکشید
غذا و آبمیوه و خوراکی هم بذارن کنارت
یکی هم ماساژتون بده!
بعدشم یکی براتون تمام سوالارو کامل و درست حل کنه و بده دستتون!
این شد امتحان؟؟
ما موجودات عجیبی هستیم!
هم میدونیم که اومدیم این دنیا سر جلسه ی امتحان
هم انتظار داریم هیچ کس ازمون هیچ امتحانی نگیره
و اصلا بهمون سخت نگیرن !
خلاصه اینکه معنا ی آرامش این نیست
ما اشتباه فهمیدیم.
اما معنای آرامش......
آرامش یعنی اینکه
بدونی خدا هست
و این خدایی که هست رب تو ئه
( رب که میدونی یعنی چی؟
یعنی تربیت کننده ، پرورش دهنده
مثل معلم
مثل مادر
اون معلمی و مادری که همیشه مطابق میل بچه رفتار میکنن
اصلا کارشون رو خوب انجام نمیدن
مثلا بچه دوس داره یهو بپره بره وسط خیابون
مادرش باید بذاره؟!
یه مادر خوب حتی اگه بچش زار بزنه هم اجازه نمیده
بچه بره وسط اتوبان شلوغ!
شاگرد دوس نداره هیچ وقت درس بخونه چون بهش سخت میگذره!
یه معلم خوب معلمیه که بگه اشکالی نداره عزیزم لازم نیست درس بخونی!؟)
خلاصه اینکه خدا رب تو ئه
یعنی اینکه هرکاری واسه ی پرورش و رشدت باشه انجام میده
و اگه تو عبد باشی
و بدون چون و چرا همه ی کارارو انجام بدی و تو هرشرایطی وظیفه ت رو انجام بدی و
خدا رو هم شکر کنی
دست آخر
میشی خلیفه ی الهی
میشه مِثل و مَثل خدا..
ولی اگه همش غر بزنی و همش تو کار خدا چرا بیاری
چی میشی..؟
نه تو زندگیت آرامش داری
و نه دست آخر به جایی میرسی!
حتی
اولئک کالانعام بل هم اضل هم میشیم..
پس آرامش یعنی اینکه
به این یقین برسی که خدا هست
و این خدا رب و پرورش دهنده س
پس هراتفاقی میوفته
یا امتحان خداس
که دراین صورت باید عبد باشی
و تو هرشرایطی بهترین کارو انجام بدی و صبور باشی
یا مقصرش خودت بودی
که در این صورت باید جبران کنی و یقین داشته باشی
تو این شرایط هم خدا تنهات نمیذاره...
انصافا چه آرامشی بالاتر از این..؟
اگه این یقین رو داشته باشیم
دیگه غصه میاد سراغ آدم..؟
دیگه به خاطر آبنبات چوبی این دنیا غصه میخوریم..؟
هر اتفاقی هم که بیافته قلب و روحمون آرومه..
پس ما باید بریم دنبال پیدا کردن آرامش
یعنی باید برایم دنبال رسیدن به اون یقین..
حالا میفهمیم گمشده ی آدما آرامشه یعنی چی....
.
.
.
.
خدایا مزه ی آرامش تو این دنیا رو به ما بچشون..
و بهمون توان بده که بتونیم دنبال آرامش بگردیم.
وتوفیق اون اساتیدی که به ما این چیزا رو یاد دادن هم به لطف خودت زیاد کن.
.
.
یا علی.علیه السلام.
