از زبان ابوحمزه ثمالی..

من همانم که تو مهلتم دادی

و به خود نیامدم

من همانم که تو مرا از چشم خود انداختی

و اعتنا نکردم

تو آن قدر با صبوری ات مهلتم دادی

و با پرده ی اغماضت گناهانم را پوشاندی

که گمان کردم از دیدن من پرهیز میکنی

و از عقوبت گناهانم اجتناب می ورزی

انگار تو شرمسار منی..