آرزوی دور یا نزدیک.. نمیدونم..

خانم جان..

خیلی ها میگن خدارو شکر که کربلا نبودیم

اگه بودیم معلوم نبود تو کدوم سپاه بودیم و از این حرفا

منم کاملا قبول دارم

ولی

یه چیزی ته دلم همش میگه

کاش بودم..

یه آرزویی

و یه حسرتی

 ته دلم هست

که گاهی زیر لب زمزمه میکنه

یا لیتنا کنا معک...

اونوقت شما منت میذاشتید سرم

و اجازه میدادید

حداقل زانو بزنم

و یه کمی خاک از گوشه ی چادرتون پاک کنم

بعدشم خاکشو سرمه ی چشمام کنم و گوشه ی چادرتونو غرق بوسه کنم..

.

.

.

آخ

خانم

زینب...

سلام الله علیک..